ἀναδούμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.na.dǔː.me.nos/ → /a.naˈðu.me.nos/ → /a.naˈðu.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.dǔː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.naˈdu.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.naˈðu.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.naˈðu.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.naˈðu.me.nos/

Participle

ἀνᾰδούμενος • (anadoúmenos) m (feminine ἀνᾰδουμένη, neuter ἀνᾰδούμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of ἀναδέω (anadéō)

Declension

First and second declension of ἀνᾰδούμενος; ἀνᾰδουμένη; ἀνᾰδούμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀνᾰδούμενος anadoúmenos	ἀνᾰδουμένη anadouménē	ἀνᾰδούμενον anadoúmenon		ἀνᾰδουμένω anadouménō	ἀνᾰδουμένᾱ anadouménā	ἀνᾰδουμένω anadouménō		ἀνᾰδούμενοι anadoúmenoi	ἀνᾰδούμεναι anadoúmenai	ἀνᾰδούμενᾰ anadoúmena
Genitive		ἀνᾰδουμένου anadouménou	ἀνᾰδουμένης anadouménēs	ἀνᾰδουμένου anadouménou		ἀνᾰδουμένοιν anadouménoin	ἀνᾰδουμέναιν anadouménain	ἀνᾰδουμένοιν anadouménoin		ἀνᾰδουμένων anadouménōn	ἀνᾰδουμένων anadouménōn	ἀνᾰδουμένων anadouménōn
Dative		ἀνᾰδουμένῳ anadouménōi	ἀνᾰδουμένῃ anadouménēi	ἀνᾰδουμένῳ anadouménōi		ἀνᾰδουμένοιν anadouménoin	ἀνᾰδουμέναιν anadouménain	ἀνᾰδουμένοιν anadouménoin		ἀνᾰδουμένοις anadouménois	ἀνᾰδουμέναις anadouménais	ἀνᾰδουμένοις anadouménois
Accusative		ἀνᾰδούμενον anadoúmenon	ἀνᾰδουμένην anadouménēn	ἀνᾰδούμενον anadoúmenon		ἀνᾰδουμένω anadouménō	ἀνᾰδουμένᾱ anadouménā	ἀνᾰδουμένω anadouménō		ἀνᾰδουμένους anadouménous	ἀνᾰδουμένᾱς anadouménās	ἀνᾰδούμενᾰ anadoúmena
Vocative		ἀνᾰδούμενε anadoúmene	ἀνᾰδουμένη anadouménē	ἀνᾰδούμενον anadoúmenon		ἀνᾰδουμένω anadouménō	ἀνᾰδουμένᾱ anadouménā	ἀνᾰδουμένω anadouménō		ἀνᾰδούμενοι anadoúmenoi	ἀνᾰδούμεναι anadoúmenai	ἀνᾰδούμενᾰ anadoúmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀνᾰδουμένως anadouménōs				ἀνᾰδουμενώτερος anadoumenṓteros				ἀνᾰδουμενώτᾰτος anadoumenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.