ἀφεστηκώς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.pʰes.tɛː.kɔ̌ːs/ → /a.ɸes.tiˈkos/ → /a.fes.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.pʰes.tɛː.kɔ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.pʰes.te̝ˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɸes.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.fes.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.fes.tiˈkos/

Participle

ἀφεστηκώς • (aphestēkṓs) m (feminine ἀφεστηκυῖᾰ, neuter ἀφεστηκός); first/third declension

1. perfect active participle of ἀφίστημι (aphístēmi)

Declension

First and third declension of ἀφεστηκώς; ἀφεστηκυῖᾰ; ἀφεστηκός (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀφεστηκώς aphestēkṓs	ἀφεστηκυῖᾰ aphestēkuîa	ἀφεστηκός aphestēkós		ἀφεστηκότε aphestēkóte	ἀφεστηκυίᾱ aphestēkuíā	ἀφεστηκότε aphestēkóte		ἀφεστηκότες aphestēkótes	ἀφεστηκυῖαι aphestēkuîai	ἀφεστηκότᾰ aphestēkóta
Genitive		ἀφεστηκότος aphestēkótos	ἀφεστηκυίᾱς aphestēkuíās	ἀφεστηκότος aphestēkótos		ἀφεστηκότοιν aphestēkótoin	ἀφεστηκυίαιν aphestēkuíain	ἀφεστηκότοιν aphestēkótoin		ἀφεστηκότων aphestēkótōn	ἀφεστηκυιῶν aphestēkuiôn	ἀφεστηκότων aphestēkótōn
Dative		ἀφεστηκότῐ aphestēkóti	ἀφεστηκυίᾳ aphestēkuíāi	ἀφεστηκότῐ aphestēkóti		ἀφεστηκότοιν aphestēkótoin	ἀφεστηκυίαιν aphestēkuíain	ἀφεστηκότοιν aphestēkótoin		ἀφεστηκόσῐ / ἀφεστηκόσῐν aphestēkósi(n)	ἀφεστηκυίαις aphestēkuíais	ἀφεστηκόσῐ / ἀφεστηκόσῐν aphestēkósi(n)
Accusative		ἀφεστηκότᾰ aphestēkóta	ἀφεστηκυῖᾰν aphestēkuîan	ἀφεστηκός aphestēkós		ἀφεστηκότε aphestēkóte	ἀφεστηκυίᾱ aphestēkuíā	ἀφεστηκότε aphestēkóte		ἀφεστηκότᾰς aphestēkótas	ἀφεστηκυίᾱς aphestēkuíās	ἀφεστηκότᾰ aphestēkóta
Vocative		ἀφεστηκώς aphestēkṓs	ἀφεστηκυῖᾰ aphestēkuîa	ἀφεστηκός aphestēkós		ἀφεστηκότε aphestēkóte	ἀφεστηκυίᾱ aphestēkuíā	ἀφεστηκότε aphestēkóte		ἀφεστηκότες aphestēkótes	ἀφεστηκυῖαι aphestēkuîai	ἀφεστηκότᾰ aphestēkóta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀφεστηκότως aphestēkótōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts.