ἐπείδομεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /e.pěː.do.men/ → /eˈpi.ðo.men/ → /eˈpi.ðo.men/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.pěː.do.men/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈpi.do.men/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈpi.ðo.men/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈpi.ðo.men/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈpi.ðo.men/

Verb

ἐπείδομεν • (epeídomen)

1. first-person plural aorist active indicative of ἐφοράω (ephoráō)

Conjugation

   Aorist: ἐπεῖδον, ἐπειδόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεῖδον	ἐπεῖδες	ἐπεῖδε(ν)	ἐπείδετον	ἐπειδέτην	ἐπείδομεν	ἐπείδετε	ἐπεῖδον
	subjunctive	ἐπίδω	ἐπίδῃς	ἐπίδῃ	ἐπίδητον	ἐπίδητον	ἐπίδωμεν	ἐπίδητε	ἐπίδωσῐ(ν)
	optative	ἐπίδοιμῐ	ἐπίδοις	ἐπίδοι	ἐπίδοιτον	ἐπιδοίτην	ἐπίδοιμεν	ἐπίδοιτε	ἐπίδοιεν
	imperative		ἔπιδε	ἐπιδέτω	ἐπίδετον	ἐπιδέτων		ἐπίδετε	ἐπιδόντων
middle	indicative	ἐπειδόμην	ἐπείδου	ἐπείδετο	ἐπείδεσθον	ἐπειδέσθην	ἐπειδόμεθᾰ	ἐπείδεσθε	ἐπείδοντο
	subjunctive	ἐπίδωμαι	ἐπίδῃ	ἐπίδηται	ἐπίδησθον	ἐπίδησθον	ἐπιδώμεθᾰ	ἐπίδησθε	ἐπίδωνται
	optative	ἐπιδοίμην	ἐπίδοιο	ἐπίδοιτο	ἐπίδοισθον	ἐπιδοίσθην	ἐπιδοίμεθᾰ	ἐπίδοισθε	ἐπίδοιντο
	imperative		ἐπιδοῦ	ἐπιδέσθω	ἐπίδεσθον	ἐπιδέσθων		ἐπίδεσθε	ἐπιδέσθων
		active			middle
infinitive		ἐπιδεῖν			ἐπιδέσθαι
participle	m	ἐπιδών			ἐπιδόμενος
	f	ἐπιδοῦσᾰ			ἐπιδομένη
	n	ἐπιδόν			ἐπιδόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.