ὀλεθροφόρος

Ancient Greek

Etymology

From ὄλεθρος (ólethros, “destruction”) +‎ -φόρος (-phóros).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.le.tʰro.pʰó.ros/ → /o.le.θroˈɸo.ros/ → /o.le.θroˈfo.ros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.le.tʰro.pʰó.ros/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.le.tʰroˈpʰo.ros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.le.θroˈɸo.ros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.le.θroˈfo.ros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.le.θroˈfo.ros/

Adjective

ὀλεθροφόρος • (olethrophóros) m or f (neuter ὀλεθροφόρον); second declension

1. bringing destruction

Declension

Second declension of ὀλεθροφόρος; ὀλεθροφόρον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ὀλεθροφόρος olethrophóros	ὀλεθροφόρον olethrophóron		ὀλεθροφόρω olethrophórō	ὀλεθροφόρω olethrophórō		ὀλεθροφόροι olethrophóroi	ὀλεθροφόρᾰ olethrophóra
Genitive		ὀλεθροφόρου olethrophórou	ὀλεθροφόρου olethrophórou		ὀλεθροφόροιν olethrophóroin	ὀλεθροφόροιν olethrophóroin		ὀλεθροφόρων olethrophórōn	ὀλεθροφόρων olethrophórōn
Dative		ὀλεθροφόρῳ olethrophórōi	ὀλεθροφόρῳ olethrophórōi		ὀλεθροφόροιν olethrophóroin	ὀλεθροφόροιν olethrophóroin		ὀλεθροφόροις olethrophórois	ὀλεθροφόροις olethrophórois
Accusative		ὀλεθροφόρον olethrophóron	ὀλεθροφόρον olethrophóron		ὀλεθροφόρω olethrophórō	ὀλεθροφόρω olethrophórō		ὀλεθροφόρους olethrophórous	ὀλεθροφόρᾰ olethrophóra
Vocative		ὀλεθροφόρε olethrophóre	ὀλεθροφόρον olethrophóron		ὀλεθροφόρω olethrophórō	ὀλεθροφόρω olethrophórō		ὀλεθροφόροι olethrophóroi	ὀλεθροφόρᾰ olethrophóra
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ὀλεθροφόρως olethrophórōs			ὀλεθροφορώτερος olethrophorṓteros			ὀλεθροφορώτᾰτος olethrophorṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ὀλεθροφόρος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ὀλεθροφόρος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette