Scipiadas

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Doric Greek Σκιπιάδᾱς (Skipiádās), derived from Ancient Greek Σκιπίων (Skipíōn), itself a borrowing from Latin Scīpiō.

Pronunciation[edit]

Noun[edit]

Scīpiadās m (genitive Scīpiadae); first declension

  1. (poetic) a member of the Scipio family, usually referring to Scipio Africanus and his close relatives
    • 70 BCE – 19 BCE, Virgil, Georgics 2.170:
      Scipiadas duros bello et te, maxime Caesar, qui nunc extremis Asiae iam uictor in oris imbellem auertis Romanis arcibus Indum.
    • c. 99 BCE – 55 BCE, Lucretius, De Rerum Natura 3.1034:
      Scipiadas, belli fulmen, Carthaginis horror, ossa dedit terrae proinde ac famul infimus esset.
    • 480 CE – 524 CE, Boethius, Commentaria in Porphyrium 2.3:
      Item in illa prima significationis multitudine huius secundae particularitas continetur, ut in Romanorum genere Scipiadarum genus, natura cum sunt Romani Scipiadae sunt.

Declension[edit]

First-declension noun (masculine Greek-type with nominative singular in -ās).

Case Singular Plural
Nominative Scīpiadās Scīpiadae
Genitive Scīpiadae Scīpiadārum
Dative Scīpiadae Scīpiadīs
Accusative Scīpiadam
Scīpiadān
Scīpiadās
Ablative Scīpiadā Scīpiadīs
Vocative Scīpiadā Scīpiadae

References[edit]

  • Scīpĭădas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • Scīpĭădās in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 1403.
  • Scīpiadās in Georges, Karl Ernst, Georges, Heinrich (1913–1918) Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch, 8th edition, volume 2, Hahnsche Buchhandlung