absarius
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /abˈsa.ri.us/, [äpˈs̠äriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /abˈsa.ri.us/, [äbˈsäːrius]
Noun[edit]
absārius m (genitive absāriī); second declension
- (Medieval Latin) A tenant of formerly uncultivated land.
Declension[edit]
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | absārius | absāriī |
Genitive | absāriī | absāriōrum |
Dative | absāriō | absāriīs |
Accusative | absārium | absāriōs |
Ablative | absāriō | absāriīs |
Vocative | absārie | absāriī |
References[edit]
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “absarius”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill