afaiçonar

Catalan

Etymology

From a- +‎ faiçó +‎ -ar.

Pronunciation

• IPA^(key): (Central) [ə.fəj.suˈna]
• IPA^(key): (Balearic) [ə.fəj.soˈna]
• IPA^(key): (Valencian) [a.faj.soˈnaɾ]

Verb

afaiçonar (first-person singular present afaiçono, first-person singular preterite afaiçoní, past participle afaiçonat); root stress: (Central, Valencian, Balearic) /o/

1. (transitive) to shape, to work (an object from a material)

Conjugation

    Conjugation of afaiçonar (first conjugation)

infinitive			afaiçonar
gerund			afaiçonant
past participle				masculine		feminine
		singular		afaiçonat		afaiçonada
		plural		afaiçonats		afaiçonades
person		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
indicative		jo	tu	ell/ella vostè	nosaltres nós	vosaltres vós	ells/elles vostès
	present	afaiçono	afaiçones	afaiçona	afaiçonem	afaiçoneu	afaiçonen
	imperfect	afaiçonava	afaiçonaves	afaiçonava	afaiçonàvem	afaiçonàveu	afaiçonaven
	future	afaiçonaré	afaiçonaràs	afaiçonarà	afaiçonarem	afaiçonareu	afaiçonaran
	preterite	afaiçoní	afaiçonares	afaiçonà	afaiçonàrem	afaiçonàreu	afaiçonaren
	conditional	afaiçonaria	afaiçonaries	afaiçonaria	afaiçonaríem	afaiçonaríeu	afaiçonarien
subjunctive		jo	tu	ell/ella vostè	nosaltres nós	vosaltres vós	ells/elles vostès
	present	afaiçoni	afaiçonis	afaiçoni	afaiçonem	afaiçoneu	afaiçonin
	imperfect	afaiçonés	afaiçonessis	afaiçonés	afaiçonéssim	afaiçonéssiu	afaiçonessin
imperative		—	tu	vostè	nosaltres	vosaltres vós	vostès
	affirmative	—	afaiçona	afaiçoni	afaiçonem	afaiçoneu	afaiçonin
	negative (no)	—	no afaiçonis	no afaiçoni	no afaiçonem	no afaiçoneu	no afaiçonin

Further reading

• “afaiçonar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
• “afaiçonar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
• “afaiçonar” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
• “afaiçonar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.