błyszczący

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From błyszczeć +‎ -ący. First attested in 1560.[1][2]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /bwɨʂˈt͡ʂɔn.t͡sɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔnt͡sɨ
  • Syllabification: błysz‧czą‧cy

Adjective[edit]

błyszczący (comparative bardziej błyszczący, superlative najbardziej błyszczący, derived adverb błyszcząco)

  1. brilliant, glossy, resplendent, scintillant, sparkly, shiny
    Synonyms: lśniący, połyskliwy
    błyszczący materiał ― glossy/shiny material
    błyszczący papier ― glossy paper
    błyszcząca tkanina ― glossy/shiny fabric
    błyszcząca woda ― shiny water
    błyszczące oczy ― shiny eyes

Declension[edit]

Declension of błyszczący (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative błyszczący błyszcząca błyszczące błyszczący błyszczące
genitive błyszczącego błyszczącej błyszczącego błyszczących
dative błyszczącemu błyszczącej błyszczącemu błyszczącym
accusative błyszczącego błyszczący błyszczącą błyszczące błyszczących błyszczące
instrumental błyszczącym błyszczącą błyszczącym błyszczącymi
locative błyszczącym błyszczącej błyszczącym błyszczących

Related terms[edit]

adjectives
adverbs
nouns
verbs

Participle[edit]

błyszczący (active adjectival)

  1. active adjectival participle of błyszczeć

References[edit]

  1. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “błyszczący”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  2. ^ błyszczący in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading[edit]

  • błyszczący in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • błyszczący in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=błyszczący&oldid=78230190"