biesiadniczy

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From biesiadnik +‎ -y. First attested in 1805.[1]

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /bjɛ.ɕadˈɲi.t͡ʂɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ʂɨ
  • Syllabification: bie‧siad‧ni‧czy

Adjective[edit]

biesiadniczy (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational) banqueter, feaster

Declension[edit]

Declension of biesiadniczy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative biesiadniczy biesiadnicza biesiadnicze biesiadniczy biesiadnicze
genitive biesiadniczego biesiadniczej biesiadniczego biesiadniczych
dative biesiadniczemu biesiadniczej biesiadniczemu biesiadniczym
accusative biesiadniczego biesiadniczy biesiadniczą biesiadnicze biesiadniczych biesiadnicze
instrumental biesiadniczym biesiadniczą biesiadniczym biesiadniczymi
locative biesiadniczym biesiadniczej biesiadniczym biesiadniczych

Related terms[edit]

adjective
adverb
nouns
verb

References[edit]

  1. ^ Nicolas Boileau Despréaux (1805) Satyry ¬Boileau ¬Despreaux: wierszem polskim przełożone, z przystosowaniem do polskich rzeczy‎[1] (in Polish), page 25‎[2]

Further reading[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=biesiadniczy&oldid=78087583"