bikáim

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

bika +‎ -im (possessive suffix)

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈbikaːjim]
  • Hyphenation: bi‧ká‧im

Noun[edit]

bikáim

  1. first-person singular multiple-possession possessive of bika

Declension[edit]

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative bikáim
accusative bikáimat
dative bikáimnak
instrumental bikáimmal
causal-final bikáimért
translative bikáimmá
terminative bikáimig
essive-formal bikáimként
essive-modal bikáimul
inessive bikáimban
superessive bikáimon
adessive bikáimnál
illative bikáimba
sublative bikáimra
allative bikáimhoz
elative bikáimból
delative bikáimról
ablative bikáimtól
non-attributive
possessive - singular
bikáimé
non-attributive
possessive - plural
bikáiméi