bryknąć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From brykać +‎ -nąć.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

bryknąć pf (imperfective brykać)

  1. (intransitive, colloquial) to caper, to cavort, to gambol, to frolic, to prance, to romp
    Synonyms: poharcować, pohasać
  2. (intransitive, colloquial) to flee, to run away
    Synonym: uciec

Conjugation[edit]

Conjugation of bryknąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive bryknąć
future tense 1st bryknę brykniemy
2nd brykniesz brykniecie
3rd bryknie brykną
impersonal bryknie się
past tense 1st bryknąłem,
-(e)m bryknął
bryknęłam,
-(e)m bryknęła
bryknęłom,
-(e)m bryknęło
bryknęliśmy,
-(e)śmy bryknęli
bryknęłyśmy,
-(e)śmy bryknęły
2nd bryknąłeś,
-(e)ś bryknął
bryknęłaś,
-(e)ś bryknęła
bryknęłoś,
-(e)ś bryknęło
bryknęliście,
-(e)ście bryknęli
bryknęłyście,
-(e)ście bryknęły
3rd bryknął bryknęła bryknęło bryknęli bryknęły
impersonal bryknięto
conditional 1st bryknąłbym,
bym bryknął
bryknęłabym,
bym bryknęła
bryknęłobym,
bym bryknęło
bryknęlibyśmy,
byśmy bryknęli
bryknęłybyśmy,
byśmy bryknęły
2nd bryknąłbyś,
byś bryknął
bryknęłabyś,
byś bryknęła
bryknęłobyś,
byś bryknęło
bryknęlibyście,
byście bryknęli
bryknęłybyście,
byście bryknęły
3rd bryknąłby,
by bryknął
bryknęłaby,
by bryknęła
bryknęłoby,
by bryknęło
bryknęliby,
by bryknęli
bryknęłyby,
by bryknęły
impersonal bryknięto by
imperative 1st niech bryknę bryknijmy
2nd bryknij bryknijcie
3rd niech bryknie niech brykną
anterior adverbial participle bryknąwszy
verbal noun bryknięcie

Further reading[edit]

  • bryknąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bryknąć in Polish dictionaries at PWN