bulunma

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Turkish[edit]

Noun[edit]

bulunma (definite accusative bulunmayı, plural bulunmalar)

  1. verbal noun of bulunmak
    1. being present, being in/at somewhere
    2. being found, having been found or located
    3. (grammar, by extension) locative case

Declension[edit]

Inflection
Nominative bulunma
Definite accusative bulunmayı
Singular Plural
Nominative bulunma bulunmalar
Definite accusative bulunmayı bulunmaları
Dative bulunmaya bulunmalara
Locative bulunmada bulunmalarda
Ablative bulunmadan bulunmalardan
Genitive bulunmanın bulunmaların

Synonyms[edit]