capić

Polish

Etymology

From cap +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈt͡sa.pit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -apit͡ɕ
• Syllabification: ca‧pić

Verb

capić impf

1. (intransitive, colloquial) to stink

   Synonyms: śmierdzieć, cuchnąć

Conjugation

Conjugation of capić impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		capić
present tense	1st	capię			capimy
	2nd	capisz			capicie
	3rd	capi			capią
	impersonal	capi się
past tense	1st	capiłem, -(e)m capił	capiłam, -(e)m capiła	capiłom, -(e)m capiło	capiliśmy, -(e)śmy capili	capiłyśmy, -(e)śmy capiły
	2nd	capiłeś, -(e)ś capił	capiłaś, -(e)ś capiła	capiłoś, -(e)ś capiło	capiliście, -(e)ście capili	capiłyście, -(e)ście capiły
	3rd	capił	capiła	capiło	capili	capiły
	impersonal	capiono
future tense	1st	będę capił, będę capić	będę capiła, będę capić	będę capiło, będę capić	będziemy capili, będziemy capić	będziemy capiły, będziemy capić
	2nd	będziesz capił, będziesz capić	będziesz capiła, będziesz capić	będziesz capiło, będziesz capić	będziecie capili, będziecie capić	będziecie capiły, będziecie capić
	3rd	będzie capił, będzie capić	będzie capiła, będzie capić	będzie capiło, będzie capić	będą capili, będą capić	będą capiły, będą capić
	impersonal	będzie capić się
conditional	1st	capiłbym, bym capił	capiłabym, bym capiła	capiłobym, bym capiło	capilibyśmy, byśmy capili	capiłybyśmy, byśmy capiły
	2nd	capiłbyś, byś capił	capiłabyś, byś capiła	capiłobyś, byś capiło	capilibyście, byście capili	capiłybyście, byście capiły
	3rd	capiłby, by capił	capiłaby, by capiła	capiłoby, by capiło	capiliby, by capili	capiłyby, by capiły
	impersonal	capiono by
imperative	1st	niech capię			capmy
	2nd	cap			capcie
	3rd	niech capi			niech capią
active adjectival participle		capiący	capiąca	capiące	capiący	capiące
contemporary adverbial participle		capiąc
verbal noun		capienie

Further reading

• capić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• capić in Polish dictionaries at PWN