centuriatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology 1[edit]

Perfect passive participle of centuriō (to divide into hundreds).

Participle[edit]

centuriātus (feminine centuriāta, neuter centuriātum); first/second-declension participle

  1. divided into centuries
Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative centuriātus centuriāta centuriātum centuriātī centuriātae centuriāta
Genitive centuriātī centuriātae centuriātī centuriātōrum centuriātārum centuriātōrum
Dative centuriātō centuriātō centuriātīs
Accusative centuriātum centuriātam centuriātum centuriātōs centuriātās centuriāta
Ablative centuriātō centuriātā centuriātō centuriātīs
Vocative centuriāte centuriāta centuriātum centuriātī centuriātae centuriāta

Etymology 2[edit]

From centuriō (verb) +‎ -tus (forming action nouns).

Noun[edit]

centuriātus m (genitive centuriātūs); fourth declension

  1. a division into centuries
  2. the office of a centurion
Declension[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative centuriātus centuriātūs
Genitive centuriātūs centuriātuum
Dative centuriātuī centuriātibus
Accusative centuriātum centuriātūs
Ablative centuriātū centuriātibus
Vocative centuriātus centuriātūs

References[edit]