constellatio
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From cum (“together”) + stēlla (“star”) + -ātiō.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /kon.steːlˈlaː.ti.oː/, [kõːs̠t̪eːlˈlʲäːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.stelˈlat.t͡si.o/, [konst̪elˈlät̪ː͡s̪io]
Noun[edit]
cōnstēllātiō f (genitive cōnstēllātiōnis); third declension
- (Late Latin) a collection of stars supposed to exert an influence upon human affairs, a constellation
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cōnstēllātiō | cōnstēllātiōnēs |
Genitive | cōnstēllātiōnis | cōnstēllātiōnum |
Dative | cōnstēllātiōnī | cōnstēllātiōnibus |
Accusative | cōnstēllātiōnem | cōnstēllātiōnēs |
Ablative | cōnstēllātiōne | cōnstēllātiōnibus |
Vocative | cōnstēllātiō | cōnstēllātiōnēs |
Descendants[edit]
- Catalan: constel·lació
- English: constellation
- Esperanto: konstelacio
- French: constellation
- Galician: constelación
- → German: Konstellation
- Italian: costellazione
- Luxembourgish: Konstellatioun
- Occitan: constellacion
- Portuguese: constelação
- Romanian: constelație
- Spanish: constelación
References[edit]
- “constellatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- constellatio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- constellatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.