desolaat

Dutch

Etymology

Borrowed from Latin dēsōlātus.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌdeː.zoːˈlaːt/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: de‧so‧laat
• Rhymes: -aːt

Adjective

desolaat (comparative desolater, superlative desolaatst)

1. desolate, deserted

   Synonym: troosteloos

Inflection

Declension of desolaat
uninflected	desolaat
inflected	desolate
comparative	desolater
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		desolaat	desolater	het desolaatst het desolaatste
indefinite	m./f. sing.	desolate	desolatere	desolaatste
	n. sing.	desolaat	desolater	desolaatste
	plural	desolate	desolatere	desolaatste
definite		desolate	desolatere	desolaatste
partitive		desolaats	desolaters	—