discipul
Jump to navigation
Jump to search
Old English[edit]
Etymology[edit]
From Latin discipulus (“pupil, student”). More at disciple.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
discipul m
Declension[edit]
Declension of discipul (strong a-stem)
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | discipul | discipulas |
accusative | discipul | discipulas |
genitive | discipules | discipula |
dative | discipule | discipulum |
Synonyms[edit]
Related terms[edit]
Descendants[edit]
Romanian[edit]
Noun[edit]
discipul m (plural discipuli)
- Alternative form of discipol
Declension[edit]
Declension of discipul
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) discipul | discipulul | (niște) discipuli | discipulii |
genitive/dative | (unui) discipul | discipulului | (unor) discipuli | discipulilor |
vocative | discipulule | discipulilor |