empastifar
Jump to navigation
Jump to search
Catalan[edit]
Etymology[edit]
Variant of empastar, from pasta.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
empastifar (first-person singular present empastifo, first-person singular preterite empastifí, past participle empastifat)
- (transitive) to smear, daub
- 1948, Prudenci Bertrana, L'impenitent:
- Taques de greixum empastifaven els mosaics ordinaris o les rajoles dels menjadors.
- Grease stains soiled the ordinary mosaics or the dining room floor tiles.
Conjugation[edit]
Conjugation of empastifar (first conjugation)
Further reading[edit]
- “empastifar” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
- “empastifar”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “empastifar” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.