fealltóir

Irish

Etymology

From feall (“prove false to, betray”) +‎ -tóir (agent noun suffix).

Noun

fealltóir m (genitive singular fealltóra, nominative plural fealltóirí)

1. betrayer, traitor

   Proverb: Ní in am a bhraitear an fealltóir. ― A traitor is seldom caught in time.

   Synonym: tréatúir

Declension

Declension of fealltóir

Third declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative fealltóir fealltóirí Vocative a fhealltóir a fhealltóirí Genitive fealltóra fealltóirí Dative fealltóir fealltóirí

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an fealltóir na fealltóirí Genitive an fhealltóra na bhfealltóirí Dative leis an bhfealltóir don fhealltóir leis na fealltóirí

Derived terms

• fealltóireacht f (“(act of) betraying; treachery”)

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
fealltóir	fhealltóir	bhfealltóir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “fealltóir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN

Further reading

• Entries containing “fealltóir” in English-Irish Dictionary, An Gúm, 1959, by Tomás de Bhaldraithe.
• Entries containing “fealltóir” in New English-Irish Dictionary by Foras na Gaeilge.