fiska

Faroese

Etymology

From Old Norse fiska (“to fish”), from Proto-Germanic *fiskōną. Corresponds to fisk +‎ -a.

Verb

fiska (third person singular past indicative fiskaði, third person plural past indicative fiskaðu, supine fiskað)

1. to fish

Conjugation

Conjugation of fiska (group v-30)
infinitive	fiska
supine	fiskað
participle (a6)1	fiskandi	fiskaður
	present	past
first singular	fiski	fiskaði
second singular	fiskar	fiskaði
third singular	fiskar	fiskaði
plural	fiska	fiskaðu
	imperative
singular	fiska!
plural	fiskið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Pronunciation

• Rhymes: -ɪska

Etymology 1

From Old Norse fiska (“to fish”), from Proto-Germanic *fiskōną. Corresponds to fisk +‎ -a.

Verb

fiska (weak verb, third-person singular past indicative fiskaði, supine fiskað)

1. to fish

Conjugation

fiska — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að fiska
supine (sagnbót)		fiskað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fiskandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fiska	við fiskum	present (nútíð)	ég fiski	við fiskum
	þú fiskar	þið fiskið		þú fiskir	þið fiskið
	hann, hún, það fiskar	þeir, þær, þau fiska		hann, hún, það fiski	þeir, þær, þau fiski
past (þátíð)	ég fiskaði	við fiskuðum	past (þátíð)	ég fiskaði	við fiskuðum
	þú fiskaðir	þið fiskuðuð		þú fiskaðir	þið fiskuðuð
	hann, hún, það fiskaði	þeir, þær, þau fiskuðu		hann, hún, það fiskaði	þeir, þær, þau fiskuðu
imperative (boðháttur)	fiska (þú)	fiskið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fiskaðu	fiskiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fiskast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að fiskast
supine (sagnbót)		fiskast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fiskandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fiskast	við fiskumst	present (nútíð)	ég fiskist	við fiskumst
	þú fiskast	þið fiskist		þú fiskist	þið fiskist
	hann, hún, það fiskast	þeir, þær, þau fiskast		hann, hún, það fiskist	þeir, þær, þau fiskist
past (þátíð)	ég fiskaðist	við fiskuðumst	past (þátíð)	ég fiskaðist	við fiskuðumst
	þú fiskaðist	þið fiskuðust		þú fiskaðist	þið fiskuðust
	hann, hún, það fiskaðist	þeir, þær, þau fiskuðust		hann, hún, það fiskaðist	þeir, þær, þau fiskuðust
imperative (boðháttur)	fiskast (þú)	fiskist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fiskastu	fiskisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Etymology 2

Noun

fiska

1. indefinite accusative/genitive plural of fiskur

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• fisket

Verb

fiska

1. inflection of fiske:
   1. simple past
   2. past participle

Old Norse

Noun

fiska

1. accusative/genitive plural of fiskr

Swedish

Etymology

From Old Norse fiska, from Proto-Germanic *fiskōną. Corresponds to fisk +‎ -a.

Pronunciation

• audio

  (file)

Verb

fiska (present fiskar, preterite fiskade, supine fiskat, imperative fiska)

1. to fish

Conjugation

Conjugation of fiska (weak)

	Active		Passive
Infinitive	fiska		fiskas
Supine	fiskat		fiskats
Imperative	fiska		—
Imper. plural1	fisken		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	fiskar	fiskade	fiskas	fiskades
Ind. plural1	fiska	fiskade	fiskas	fiskades
Subjunctive2	fiske	fiskade	fiskes	fiskades
	Participles
Present participle	fiskande
Past participle	fiskad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Related terms

• fiskare
• fiske

See also

• angla
• bottennapp
• flugfiske
• meta
• pimpla

References

• fiska in Svensk ordbok (SO)
• fiska in Svenska Akademiens ordlista (SAOL)
• fiska in Svenska Akademiens ordbok (SAOB)

Anagrams

• fikas