fjarlægja

Icelandic

Etymology

From fjar- +‎ lægja.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfjar.laiːja/

Verb

fjarlægja (weak verb, third-person singular past indicative fjarlægði, supine fjarlægt)

1. (transitive, with accusative) to remove, to take off, to strip

Conjugation

fjarlægja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að fjarlægja
supine (sagnbót)		fjarlægt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fjarlægjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fjarlægi	við fjarlægjum	present (nútíð)	ég fjarlægi	við fjarlægjum
	þú fjarlægir	þið fjarlægið		þú fjarlægir	þið fjarlægið
	hann, hún, það fjarlægir	þeir, þær, þau fjarlægja		hann, hún, það fjarlægi	þeir, þær, þau fjarlægi
past (þátíð)	ég fjarlægði	við fjarlægðum	past (þátíð)	ég fjarlægði	við fjarlægðum
	þú fjarlægðir	þið fjarlægðuð		þú fjarlægðir	þið fjarlægðuð
	hann, hún, það fjarlægði	þeir, þær, þau fjarlægðu		hann, hún, það fjarlægði	þeir, þær, þau fjarlægðu
imperative (boðháttur)	fjarlæg (þú)	fjarlægið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fjarlægðu	fjarlægiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fjarlægjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að fjarlægjast
supine (sagnbót)		fjarlægst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fjarlægjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fjarlægist	við fjarlægjumst	present (nútíð)	ég fjarlægist	við fjarlægjumst
	þú fjarlægist	þið fjarlægist		þú fjarlægist	þið fjarlægist
	hann, hún, það fjarlægist	þeir, þær, þau fjarlægjast		hann, hún, það fjarlægist	þeir, þær, þau fjarlægist
past (þátíð)	ég fjarlægðist	við fjarlægðumst	past (þátíð)	ég fjarlægðist	við fjarlægðumst
	þú fjarlægðist	þið fjarlægðust		þú fjarlægðist	þið fjarlægðust
	hann, hún, það fjarlægðist	þeir, þær, þau fjarlægðust		hann, hún, það fjarlægðist	þeir, þær, þau fjarlægðust
imperative (boðháttur)	fjarlægst (þú)	fjarlægist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fjarlægstu	fjarlægisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fjarlægður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fjarlægður	fjarlægð	fjarlægt		fjarlægðir	fjarlægðar	fjarlægð
accusative (þolfall)	fjarlægðan	fjarlægða	fjarlægt		fjarlægða	fjarlægðar	fjarlægð
dative (þágufall)	fjarlægðum	fjarlægðri	fjarlægðu		fjarlægðum	fjarlægðum	fjarlægðum
genitive (eignarfall)	fjarlægðs	fjarlægðrar	fjarlægðs		fjarlægðra	fjarlægðra	fjarlægðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fjarlægði	fjarlægða	fjarlægða		fjarlægðu	fjarlægðu	fjarlægðu
accusative (þolfall)	fjarlægða	fjarlægðu	fjarlægða		fjarlægðu	fjarlægðu	fjarlægðu
dative (þágufall)	fjarlægða	fjarlægðu	fjarlægða		fjarlægðu	fjarlægðu	fjarlægðu
genitive (eignarfall)	fjarlægða	fjarlægðu	fjarlægða		fjarlægðu	fjarlægðu	fjarlægðu

Related terms

• fjarlægð (“distance”)