gigantikus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hungarian[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from German gigantisch, from Ancient Greek γιγαντικός (gigantikós).[1] With Latinate -ikus ending.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [ˈɡiɡɒntikuʃ]
  • Hyphenation: gi‧gan‧ti‧kus
  • Rhymes: -uʃ

Adjective[edit]

gigantikus (comparative gigantikusabb, superlative leggigantikusabb)

  1. gigantic (very large)
    Synonyms: óriási, hatalmas
  2. (of effort) gigantic, monumental, large-scale, enormous, preterhuman
    Synonyms: nagyszabású, roppant, emberfeletti

Declension[edit]

Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative gigantikus gigantikusak
accusative gigantikusat gigantikusakat
dative gigantikusnak gigantikusaknak
instrumental gigantikussal gigantikusakkal
causal-final gigantikusért gigantikusakért
translative gigantikussá gigantikusakká
terminative gigantikusig gigantikusakig
essive-formal gigantikusként gigantikusakként
essive-modal
inessive gigantikusban gigantikusakban
superessive gigantikuson gigantikusakon
adessive gigantikusnál gigantikusaknál
illative gigantikusba gigantikusakba
sublative gigantikusra gigantikusakra
allative gigantikushoz gigantikusakhoz
elative gigantikusból gigantikusakból
delative gigantikusról gigantikusakról
ablative gigantikustól gigantikusaktól
non-attributive
possessive - singular
gigantikusé gigantikusaké
non-attributive
possessive - plural
gigantikuséi gigantikusakéi

See also[edit]

References[edit]

  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Further reading[edit]