grammateus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Noun[edit]
grammateus m (genitive grammateī); second declension
- a scribe, a secretary
Declension[edit]
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | grammateus | grammateī |
Genitive | grammateī | grammateōrum |
Dative | grammateō | grammateīs |
Accusative | grammateum | grammateōs |
Ablative | grammateō | grammateīs |
Vocative | grammatee | grammateī |
Quotations[edit]
- [1745] 25 April[is]: / Apoplexia tactus per signa confessus extrema unctione unctus pie in Domino obiit honestus ac ducatus vir Bernardus Arnold Obrist pater gramathei [sic] Oltensis pro tempore. [1]
References[edit]
- ^ CHE, State Archive of Solothurn, parish book 249 Olten 1724-1780, page 251, entry 01 (death on 25 April 1745)
- “grammateus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- grammateus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “grammateus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- grammateus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016