impuratus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Formed as if the perfect passive participle of an unattested verb *impūrō, *impūrāre (to defile, make impure) (other forms not in regular use), from impūrus (unclean, impure, defiled) +‎ (suffix forming first-conjugation verbs from nouns and adjectives).

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

impūrātus (feminine impūrāta, neuter impūrātum); first/second-declension adjective

  1. defiled, infamous, abandoned, vile

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative impūrātus impūrāta impūrātum impūrātī impūrātae impūrāta
Genitive impūrātī impūrātae impūrātī impūrātōrum impūrātārum impūrātōrum
Dative impūrātō impūrātō impūrātīs
Accusative impūrātum impūrātam impūrātum impūrātōs impūrātās impūrāta
Ablative impūrātō impūrātā impūrātō impūrātīs
Vocative impūrāte impūrāta impūrātum impūrātī impūrātae impūrāta

References[edit]

  • impuratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • impuratus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers