infatuatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of īnfatuō (make a fool of; infatuate).

Participle[edit]

īnfatuātus (feminine īnfatuāta, neuter īnfatuātum); first/second-declension participle

  1. infatuated

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative īnfatuātus īnfatuāta īnfatuātum īnfatuātī īnfatuātae īnfatuāta
Genitive īnfatuātī īnfatuātae īnfatuātī īnfatuātōrum īnfatuātārum īnfatuātōrum
Dative īnfatuātō īnfatuātō īnfatuātīs
Accusative īnfatuātum īnfatuātam īnfatuātum īnfatuātōs īnfatuātās īnfatuāta
Ablative īnfatuātō īnfatuātā īnfatuātō īnfatuātīs
Vocative īnfatuāte īnfatuāta īnfatuātum īnfatuātī īnfatuātae īnfatuāta

References[edit]

  • infatuatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • infatuatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • infatuatus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016