interrogatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of interrogō.

Participle[edit]

interrogātus (feminine interrogāta, neuter interrogātum); first/second-declension participle

  1. asked, questioned, inquired, interrogated, consulted

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative interrogātus interrogāta interrogātum interrogātī interrogātae interrogāta
Genitive interrogātī interrogātae interrogātī interrogātōrum interrogātārum interrogātōrum
Dative interrogātō interrogātō interrogātīs
Accusative interrogātum interrogātam interrogātum interrogātōs interrogātās interrogāta
Ablative interrogātō interrogātā interrogātō interrogātīs
Vocative interrogāte interrogāta interrogātum interrogātī interrogātae interrogāta

References[edit]

  • interrogatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to answer questions: ad interrogata respondere