kæta

See also: káeta, käta, and käetä

Icelandic

Etymology

From Old Norse kæta, from Proto-Germanic *kanhtijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcʰaiːta/

  Rhymes: -aiːta

Verb

kæta (weak verb, third-person singular past indicative kætti, supine kætt)

1. (transitive, with accusative) to gladden, to cheer

Conjugation

kæta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kæta
supine (sagnbót)		kætt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kætandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kæti	við kætum	present (nútíð)	ég kæti	við kætum
	þú kætir	þið kætið		þú kætir	þið kætið
	hann, hún, það kætir	þeir, þær, þau kæta		hann, hún, það kæti	þeir, þær, þau kæti
past (þátíð)	ég kætti	við kættum	past (þátíð)	ég kætti	við kættum
	þú kættir	þið kættuð		þú kættir	þið kættuð
	hann, hún, það kætti	þeir, þær, þau kættu		hann, hún, það kætti	þeir, þær, þau kættu
imperative (boðháttur)	kæt (þú)	kætið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kættu	kætiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kætast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að kætast
supine (sagnbót)		kæst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kætandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kætist	við kætumst	present (nútíð)	ég kætist	við kætumst
	þú kætist	þið kætist		þú kætist	þið kætist
	hann, hún, það kætist	þeir, þær, þau kætast		hann, hún, það kætist	þeir, þær, þau kætist
past (þátíð)	ég kættist	við kættumst	past (þátíð)	ég kættist	við kættumst
	þú kættist	þið kættust		þú kættist	þið kættust
	hann, hún, það kættist	þeir, þær, þau kættust		hann, hún, það kættist	þeir, þær, þau kættust
imperative (boðháttur)	kæst (þú)	kætist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kæstu	kætisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kættur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kættur	kætt	kætt		kættir	kættar	kætt
accusative (þolfall)	kættan	kætta	kætt		kætta	kættar	kætt
dative (þágufall)	kættum	kættri	kættu		kættum	kættum	kættum
genitive (eignarfall)	kætts	kættrar	kætts		kættra	kættra	kættra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kætti	kætta	kætta		kættu	kættu	kættu
accusative (þolfall)	kætta	kættu	kætta		kættu	kættu	kættu
dative (þágufall)	kætta	kættu	kætta		kættu	kættu	kættu
genitive (eignarfall)	kætta	kættu	kætta		kættu	kættu	kættu