kinan
Jump to navigation
Jump to search
See also: kínán
Esperanto[edit]
Noun[edit]
kinan
- accusative singular of kina
Finnish[edit]
Noun[edit]
kinan
Anagrams[edit]
Old Saxon[edit]
Etymology[edit]
From Proto-Germanic *kīnaną, whence also Old English cīnan and Old High German chīnan.
Verb[edit]
kīnan
- to sprout
Conjugation[edit]
Conjugation of kīnan (strong class 1)
infinitive | kīnan | |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st person singular | kīnu | kēn |
2nd person singular | kīnis | kini |
3rd person singular | kīnid | kēn |
plural | kīnad | kinun |
subjunctive | present | past |
1st person singular | kīne | kini |
2nd person singular | kīnes | kinis |
3rd person singular | kīne | kini |
plural | kīnen | kinin |
imperative | present | |
singular | kīn | |
plural | kīnad | |
participle | present | past |
kīnandi | gikinan, kinan |