literatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

English[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from Latin līterātus, litterātus.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /lɪtəˈɹɑːtəs/

Noun[edit]

literatus (plural literati)

  1. (chiefly in the plural) A learned person; especially one acquainted with literature.
    Synonym: literato
    Coordinate term: literata
    • 1823, Thomas De Quincey, “Letters to a Young Man whose Education has been Neglected. Letter I.”, in Letters to a Young Man whose Education has been Neglected; and Other Papers (De Quincey’s Works; XIV), London: James Hogg & Sons, published 1860, →OCLC, page 21:
      Now, we are to consider that our bright ideal of a literatus may chance to be married,—in fact, Mr. [Samuel Taylor] Coleridge agrees to allow him a wife.

Anagrams[edit]

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

literātus (feminine literāta, neuter literātum, superlative literātissimus); first/second-declension adjective

  1. Alternative form of litterātus

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative literātus literāta literātum literātī literātae literāta
Genitive literātī literātae literātī literātōrum literātārum literātōrum
Dative literātō literātō literātīs
Accusative literātum literātam literātum literātōs literātās literāta
Ablative literātō literātā literātō literātīs
Vocative literāte literāta literātum literātī literātae literāta

References[edit]