mansus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology 1[edit]

Perfect passive participle of maneō (I stay, remain).

Participle[edit]

mānsus (feminine mānsa, neuter mānsum); first/second-declension participle

  1. having stayed, remained
Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative mānsus mānsa mānsum mānsī mānsae mānsa
Genitive mānsī mānsae mānsī mānsōrum mānsārum mānsōrum
Dative mānsō mānsō mānsīs
Accusative mānsum mānsam mānsum mānsōs mānsās mānsa
Ablative mānsō mānsā mānsō mānsīs
Vocative mānse mānsa mānsum mānsī mānsae mānsa
Related terms[edit]
Descendants[edit]
  • Catalan: mas
  • English: manse
  • Old French: masu
  • French: mas
  • Romanian: mas

Etymology 2[edit]

Perfect passive participle of mandō (I chew).

Participle[edit]

mānsus (feminine mānsa, neuter mānsum); first/second-declension participle

  1. having been chewed
Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative mānsus mānsa mānsum mānsī mānsae mānsa
Genitive mānsī mānsae mānsī mānsōrum mānsārum mānsōrum
Dative mānsō mānsō mānsīs
Accusative mānsum mānsam mānsum mānsōs mānsās mānsa
Ablative mānsō mānsā mānsō mānsīs
Vocative mānse mānsa mānsum mānsī mānsae mānsa

References[edit]

  • mansus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • mansus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • mansus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • mansus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.