manumitto

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Univerbation of the ablative manū (from the hand) and mittō (to send) used together.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

manūmittō (present infinitive manūmittere, perfect active manūmīsī, supine manūmissum); third conjugation

  1. to release, free, emancipate

Conjugation[edit]

   Conjugation of manūmittō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present manūmittō manūmittis manūmittit manūmittimus manūmittitis manūmittunt
imperfect manūmittēbam manūmittēbās manūmittēbat manūmittēbāmus manūmittēbātis manūmittēbant
future manūmittam manūmittēs manūmittet manūmittēmus manūmittētis manūmittent
perfect manūmīsī manūmīsistī manūmīsit manūmīsimus manūmīsistis manūmīsērunt,
manūmīsēre
pluperfect manūmīseram manūmīserās manūmīserat manūmīserāmus manūmīserātis manūmīserant
future perfect manūmīserō manūmīseris manūmīserit manūmīserimus manūmīseritis manūmīserint
passive present manūmittor manūmitteris,
manūmittere
manūmittitur manūmittimur manūmittiminī manūmittuntur
imperfect manūmittēbar manūmittēbāris,
manūmittēbāre
manūmittēbātur manūmittēbāmur manūmittēbāminī manūmittēbantur
future manūmittar manūmittēris,
manūmittēre
manūmittētur manūmittēmur manūmittēminī manūmittentur
perfect manūmissus + present active indicative of sum
pluperfect manūmissus + imperfect active indicative of sum
future perfect manūmissus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present manūmittam manūmittās manūmittat manūmittāmus manūmittātis manūmittant
imperfect manūmitterem manūmitterēs manūmitteret manūmitterēmus manūmitterētis manūmitterent
perfect manūmīserim manūmīserīs manūmīserit manūmīserīmus manūmīserītis manūmīserint
pluperfect manūmīsissem manūmīsissēs manūmīsisset manūmīsissēmus manūmīsissētis manūmīsissent
passive present manūmittar manūmittāris,
manūmittāre
manūmittātur manūmittāmur manūmittāminī manūmittantur
imperfect manūmitterer manūmitterēris,
manūmitterēre
manūmitterētur manūmitterēmur manūmitterēminī manūmitterentur
perfect manūmissus + present active subjunctive of sum
pluperfect manūmissus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present manūmitte manūmittite
future manūmittitō manūmittitō manūmittitōte manūmittuntō
passive present manūmittere manūmittiminī
future manūmittitor manūmittitor manūmittuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives manūmittere manūmīsisse manūmissūrum esse manūmittī manūmissum esse manūmissum īrī
participles manūmittēns manūmissūrus manūmissus manūmittendus,
manūmittundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
manūmittendī manūmittendō manūmittendum manūmittendō manūmissum manūmissū

Related terms[edit]

Descendants[edit]

References[edit]

  • manumitto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • manumitto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • manumitto in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.