naruszyć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish naruszyć, from Proto-Slavic *narušiti. By surface analysis, na- +‎ ruszyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈru.ʂɨt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uʂɨt͡ɕ
• Syllabification: na‧ru‧szyć

Verb

naruszyć pf (imperfective naruszać)

1. (transitive) to violate, to contravene, to infringe

Conjugation

Conjugation of naruszyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		naruszyć
future tense	1st	naruszę			naruszymy
	2nd	naruszysz			naruszycie
	3rd	naruszy			naruszą
	impersonal	naruszy się
past tense	1st	naruszyłem, -(e)m naruszył	naruszyłam, -(e)m naruszyła	naruszyłom, -(e)m naruszyło	naruszyliśmy, -(e)śmy naruszyli	naruszyłyśmy, -(e)śmy naruszyły
	2nd	naruszyłeś, -(e)ś naruszył	naruszyłaś, -(e)ś naruszyła	naruszyłoś, -(e)ś naruszyło	naruszyliście, -(e)ście naruszyli	naruszyłyście, -(e)ście naruszyły
	3rd	naruszył	naruszyła	naruszyło	naruszyli	naruszyły
	impersonal	naruszono
conditional	1st	naruszyłbym, bym naruszył	naruszyłabym, bym naruszyła	naruszyłobym, bym naruszyło	naruszylibyśmy, byśmy naruszyli	naruszyłybyśmy, byśmy naruszyły
	2nd	naruszyłbyś, byś naruszył	naruszyłabyś, byś naruszyła	naruszyłobyś, byś naruszyło	naruszylibyście, byście naruszyli	naruszyłybyście, byście naruszyły
	3rd	naruszyłby, by naruszył	naruszyłaby, by naruszyła	naruszyłoby, by naruszyło	naruszyliby, by naruszyli	naruszyłyby, by naruszyły
	impersonal	naruszono by
imperative	1st	niech naruszę			naruszmy
	2nd	narusz			naruszcie
	3rd	niech naruszy			niech naruszą
passive adjectival participle		naruszony	naruszona	naruszone	naruszeni	naruszone
anterior adverbial participle		naruszywszy
verbal noun		naruszenie

Related terms

adjective

• nienaruszony

 

Further reading

• naruszyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• naruszyć in Polish dictionaries at PWN