obrazić

Polish[edit]

obrazić pf (imperfective obrażać)

(transitive) to offend, to upset
Synonyms: see Thesaurus:obrażać

Obraził cię czymś? ― Did he offend you in some way?
(reflexive with się) to huff, to take offense
(transitive, obsolete) to form, to picture

Conjugation of obrazić pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		obrazić
future tense	1^st	obrażę			obrazimy
	2^nd	obrazisz			obrazicie
	3^rd	obrazi			obrażą
	impersonal	obrazi się
past tense	1^st	obraziłem, -(e)m obraził	obraziłam, -(e)m obraziła	obraziłom, -(e)m obraziło	obraziliśmy, -(e)śmy obrazili	obraziłyśmy, -(e)śmy obraziły
	2^nd	obraziłeś, -(e)ś obraził	obraziłaś, -(e)ś obraziła	obraziłoś, -(e)ś obraziło	obraziliście, -(e)ście obrazili	obraziłyście, -(e)ście obraziły
	3^rd	obraził	obraziła	obraziło	obrazili	obraziły
	impersonal	obrażono
conditional	1^st	obraziłbym, bym obraził	obraziłabym, bym obraziła	obraziłobym, bym obraziło	obrazilibyśmy, byśmy obrazili	obraziłybyśmy, byśmy obraziły
	2^nd	obraziłbyś, byś obraził	obraziłabyś, byś obraziła	obraziłobyś, byś obraziło	obrazilibyście, byście obrazili	obraziłybyście, byście obraziły
	3^rd	obraziłby, by obraził	obraziłaby, by obraziła	obraziłoby, by obraziło	obraziliby, by obrazili	obraziłyby, by obraziły
	impersonal	obrażono by
imperative	1^st	niech obrażę			obraźmy
	2^nd	obraź			obraźcie
	3^rd	niech obrazi			niech obrażą
passive adjectival participle		obrażony	obrażona	obrażone	obrażeni	obrażone
anterior adverbial participle		obraziwszy
verbal noun		obrażenie

verbs

noun