ongezellig

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Etymology[edit]

on- +‎ gezellig

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈɔŋ.ɣəˈzɛ.ləx/
  • (file)
  • Hyphenation: on‧ge‧zel‧lig

Adjective[edit]

ongezellig (comparative ongezelliger, superlative ongezelligst)

  1. Unwelcoming; unsociable.

Inflection[edit]

Declension of ongezellig
uninflected ongezellig
inflected ongezellige
comparative ongezelliger
positive comparative superlative
predicative/adverbial ongezellig ongezelliger het ongezelligst
het ongezelligste
indefinite m./f. sing. ongezellige ongezelligere ongezelligste
n. sing. ongezellig ongezelliger ongezelligste
plural ongezellige ongezelligere ongezelligste
definite ongezellige ongezelligere ongezelligste
partitive ongezelligs ongezelligers

Antonyms[edit]

References[edit]

Matthias de Vries, Lambert Allard te Winkel (1864) “ongezellig”, in Woordenboek der Nederlandsche Taal, published 2001

Further reading[edit]