onschuldig

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch[edit]

Etymology[edit]

on- +‎ schuldig

Pronunciation[edit]

  • (file)

Adjective[edit]

onschuldig (comparative onschuldiger, superlative onschuldigst)

  1. Innocent.

Inflection[edit]

Inflection of onschuldig
uninflected onschuldig
inflected onschuldige
comparative onschuldiger
positive comparative superlative
predicative/adverbial onschuldig onschuldiger het onschuldigst
het onschuldigste
indefinite m./f. sing. onschuldige onschuldigere onschuldigste
n. sing. onschuldig onschuldiger onschuldigste
plural onschuldige onschuldigere onschuldigste
definite onschuldige onschuldigere onschuldigste
partitive onschuldigs onschuldigers

Descendants[edit]

  • Negerhollands: onskuldig, onskyldig