oprawca

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

From oprawić +‎ -ca.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ɔˈpraf.t͡sa/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -aft͡sa
  • Syllabification: o‧praw‧ca

Noun[edit]

oprawca m pers (female equivalent oprawczyni)

  1. torturer
  2. executioner, hangman
    Synonym: kat

Declension[edit]

Declension of oprawca
singular plural
nominative oprawca oprawcy/oprawce (deprecative)
genitive oprawcy oprawców
dative oprawcy oprawcom
accusative oprawcę oprawców
instrumental oprawcą oprawcami
locative oprawcy oprawcach
vocative oprawco oprawcy

Further reading[edit]

  • oprawca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oprawca in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=oprawca&oldid=69509551"