pinĉi

See also: pinci

Esperanto

Etymology

Borrowed from English pinch, from Latin *pīnciō, ultimately of Germanic origin. Compare French pincer, Italian pinzare.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈpint͡ʃi]
• Audio:

  (file)

• Rhymes: -int͡ʃi
• Hyphenation: pin‧ĉi

Verb

pinĉi (present pinĉas, past pinĉis, future pinĉos, conditional pinĉus, volitive pinĉu)

1. to pinch
2. to pluck (a guitar, etc.)

Conjugation

Conjugation of pinĉi present past future singular plural singular plural singular plural tense pinĉas pinĉis pinĉos active participle pinĉanta pinĉantaj pinĉinta pinĉintaj pinĉonta pinĉontaj acc. pinĉantan pinĉantajn pinĉintan pinĉintajn pinĉontan pinĉontajn passive participle pinĉata pinĉataj pinĉita pinĉitaj pinĉota pinĉotaj acc. pinĉatan pinĉatajn pinĉitan pinĉitajn pinĉotan pinĉotajn nominal active participle pinĉanto pinĉantoj pinĉinto pinĉintoj pinĉonto pinĉontoj acc. pinĉanton pinĉantojn pinĉinton pinĉintojn pinĉonton pinĉontojn nominal passive participle pinĉato pinĉatoj pinĉito pinĉitoj pinĉoto pinĉotoj acc. pinĉaton pinĉatojn pinĉiton pinĉitojn pinĉoton pinĉotojn adverbial active participle pinĉante pinĉinte pinĉonte adverbial passive participle pinĉate pinĉite pinĉote infinitive pinĉi imperative pinĉu conditional pinĉus

Derived terms

• pinĉado
• pinĉilo
• pinĉo