podpić

Polish

Etymology

From pod- +‎ pić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔt.pit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔtpit͡ɕ
• Syllabification: pod‧pić

Verb

podpić pf

1. (intransitive or reflexive with się, colloquial) to get slightly drunk, to get tipsy

Conjugation

Conjugation of podpić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		podpić
future tense	1st	podpiję			podpijemy
	2nd	podpijesz			podpijecie
	3rd	podpije			podpiją
	impersonal	podpije się
past tense	1st	podpiłem, -(e)m podpił	podpiłam, -(e)m podpiła	podpiłom, -(e)m podpiło	podpiliśmy, -(e)śmy podpili	podpiłyśmy, -(e)śmy podpiły
	2nd	podpiłeś, -(e)ś podpił	podpiłaś, -(e)ś podpiła	podpiłoś, -(e)ś podpiło	podpiliście, -(e)ście podpili	podpiłyście, -(e)ście podpiły
	3rd	podpił	podpiła	podpiło	podpili	podpiły
	impersonal	podpito
conditional	1st	podpiłbym, bym podpił	podpiłabym, bym podpiła	podpiłobym, bym podpiło	podpilibyśmy, byśmy podpili	podpiłybyśmy, byśmy podpiły
	2nd	podpiłbyś, byś podpił	podpiłabyś, byś podpiła	podpiłobyś, byś podpiło	podpilibyście, byście podpili	podpiłybyście, byście podpiły
	3rd	podpiłby, by podpił	podpiłaby, by podpiła	podpiłoby, by podpiło	podpiliby, by podpili	podpiłyby, by podpiły
	impersonal	podpito by
imperative	1st	niech podpiję			podpijmy
	2nd	podpij			podpijcie
	3rd	niech podpije			niech podpiją
passive adjectival participle		podpity	podpita	podpite	podpici	podpite
anterior adverbial participle		podpiwszy
verbal noun		podpicie

Further reading

• podpić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• podpić in Polish dictionaries at PWN