polski

See also: Appendix:Variations of "polski"

Finnish

Etymology 1

Borrowed from Polish polski (“Polish”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpolski/, [ˈpo̞ls̠k̟i]
• Rhymes: -olski
• Syllabification^(key): pols‧ki

Noun

polski (colloquial, possibly derogatory)

1. Pole (person from Poland or of Polish descent)

Declension

Inflection of polski (Kotus type 5/risti, no gradation)
nominative		polski	polskit
genitive		polskin	polskien
partitive		polskia	polskeja
illative		polskiin	polskeihin
		singular	plural
nominative		polski	polskit
accusative	nom.	polski	polskit
	gen.	polskin
genitive		polskin	polskien
partitive		polskia	polskeja
inessive		polskissa	polskeissa
elative		polskista	polskeista
illative		polskiin	polskeihin
adessive		polskilla	polskeilla
ablative		polskilta	polskeilta
allative		polskille	polskeille
essive		polskina	polskeina
translative		polskiksi	polskeiksi
abessive		polskitta	polskeitta
instructive		—	polskein
comitative		See the possessive forms below.

Possessive forms of polski (Kotus type 5/risti, no gradation)

first-person singular possessor singular plural nominative polskini polskini accusative nom. polskini polskini gen. polskini genitive polskini polskieni partitive polskiani polskejani inessive polskissani polskeissani elative polskistani polskeistani illative polskiini polskeihini adessive polskillani polskeillani ablative polskiltani polskeiltani allative polskilleni polskeilleni essive polskinani polskeinani translative polskikseni polskeikseni abessive polskittani polskeittani instructive — — comitative — polskeineni second-person singular possessor singular plural nominative polskisi polskisi accusative nom. polskisi polskisi gen. polskisi genitive polskisi polskiesi partitive polskiasi polskejasi inessive polskissasi polskeissasi elative polskistasi polskeistasi illative polskiisi polskeihisi adessive polskillasi polskeillasi ablative polskiltasi polskeiltasi allative polskillesi polskeillesi essive polskinasi polskeinasi translative polskiksesi polskeiksesi abessive polskittasi polskeittasi instructive — — comitative — polskeinesi first-person plural possessor singular plural nominative polskimme polskimme accusative nom. polskimme polskimme gen. polskimme genitive polskimme polskiemme partitive polskiamme polskejamme inessive polskissamme polskeissamme elative polskistamme polskeistamme illative polskiimme polskeihimme adessive polskillamme polskeillamme ablative polskiltamme polskeiltamme allative polskillemme polskeillemme essive polskinamme polskeinamme translative polskiksemme polskeiksemme abessive polskittamme polskeittamme instructive — — comitative — polskeinemme second-person plural possessor singular plural nominative polskinne polskinne accusative nom. polskinne polskinne gen. polskinne genitive polskinne polskienne partitive polskianne polskejanne inessive polskissanne polskeissanne elative polskistanne polskeistanne illative polskiinne polskeihinne adessive polskillanne polskeillanne ablative polskiltanne polskeiltanne allative polskillenne polskeillenne essive polskinanne polskeinanne translative polskiksenne polskeiksenne abessive polskittanne polskeittanne instructive — — comitative — polskeinenne third-person possessor singular plural nominative polskinsa polskinsa accusative nom. polskinsa polskinsa gen. polskinsa genitive polskinsa polskiensa partitive polskiaan polskiansa polskejaan polskejansa inessive polskissaan polskissansa polskeissaan polskeissansa elative polskistaan polskistansa polskeistaan polskeistansa illative polskiinsa polskeihinsa adessive polskillaan polskillansa polskeillaan polskeillansa ablative polskiltaan polskiltansa polskeiltaan polskeiltansa allative polskilleen polskillensa polskeilleen polskeillensa essive polskinaan polskinansa polskeinaan polskeinansa translative polskikseen polskiksensa polskeikseen polskeiksensa abessive polskittaan polskittansa polskeittaan polskeittansa instructive — — comitative — polskeineen polskeinensa

Etymology 2

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpolski/, [ˈpo̞ls̠k̟i] (indicative)
• IPA^(key): /ˈpolskiˣ/, [ˈpo̞ls̠k̟i(ʔ)] (imperative, connegative)
• Rhymes: -olski
• Syllabification^(key): pols‧ki

Verb

polski

1. inflection of polskia:
   1. third-person singular indicative past
   2. indicative present connegative
   3. second-person singular imperative present/present connegative

Lower Sorbian

Adjective

polski

1. Superseded spelling of pólski.

Declension

Declension of polski

	Masculine singular	Feminine singular	Neuter singular	Dual	Plural
Nominative	polski	polska	polske	polskej	polske
Genitive	polskego	polskeje	polskego	polskeju	polskich
Dative	polskemu	polskej	polskemu	polskima	polskim
Accusative	polski polskego (animate)	polsku	polske	polskej polskeju (animate)	polske polskich (optional animate form)
Instrumental	polskim	polskeju	polskim	polskima	polskimi
Locative	polskem	polskej	polskem	polskima	polskich

Masurian

Etymology

Inherited from Old Polish polski. By surface analysis, pole +‎ -ski.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈpɔlski]
• Syllabification: pol‧ski

Adjective

polski (not comparable)

1. (relational) Polish (of, or from Poland)

Derived terms

nouns

• polskoszcz

 

Further reading

• Zofia Stamirowska (1987-2024) “polski”, in Anna Basara, editor, Słownik gwar Ostródzkiego, Warmii i Mazur‎^[2], volume 6, Zakład Narodowy im. Ossolińskich Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, →ISBN, page 210

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *poľьskъ. By surface analysis, pole +‎ -ski. First attested in the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔlʲskiː/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔlʲski/

Adjective

polski (not comparable)

1. (relational) Polish (of, or from Poland)
   • 1876 [1402], Vatroslav Jagić, editor, Archiv für slavische Philologie‎^[3], volume VI, page 207:

     Eze Maczey v Yana ne prziymowal nemeczskego prawa, ale polske

     [Eże Maciej u Jana nie przyjmował niemiecskiego prawa, ale polskie]

   • 1885 [c. 1428], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎^[4], volume I, page 481:

     Zastawyamy dzedzini nassze... w tyssonczu grzywen syrokych grossy praskey kusny liczby polskey, numeri Polonicalis, obwikley, lyczoncz w kaszdø grzywnø czterdzesczy y oszm grossy

     [Zastawiamy dziedziny nasze... w tysiącu grzywien szyrokich groszy praskiej kuźni liczby polskiej, numeri Polonicalis, obwykłej, licząc w każdą grzywnę czterdzieści i ośm groszy]

   • 1892 [1484], Hieronim Łopaciński, editor, Reguła trzeciego zakonu św. Franciszka i drobniejsze zabytki języka polskiego z końca w. XV i początku XVI‎^[5], Krakow, page 703:

     Ktoryz tho zakon vezvan yesth zakon pokuthvyączych, ktoryz sye tako vykłada polzką movą

     [Ktoryż to zakon wezwan jest zakon pokutujących, ktoryż sie tako wykłada polską mową]

2. (relational) written in Polish
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[6], Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], page I Prol 15:

     Tu se doconawa prolog lacynsky, polzki (Polonicus) y nemeczski a poczina se drugi takisz lacinski, polzky (in Polonico) y nemeczski

     [Tu sie dokonawa prolog łaciński, polski (Polonicus) i niemiecski, a poczyna sie drugi takiż łaciński, polski (in Polonico) i niemiecski]

3. (relational) field (of, or relating to a field)

   Synonym: polny

   • 1930 [c. 1455], “Gen”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[7], section 2,5:

     Gdisz bog vdzalal... wszelkø *chrøszlyna polskø (virgultum agri)

     [Gdyż Bog udziałał... wszelką chroślinę polską (virgultum agri)]

Descendants

• Masurian: polski
• Polish: polski
• Silesian: polski

Adverb

polski

1. in Polish
   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 20:

     Ivsz lyepak s pelna wyklaad gych (sc. praw) polsky naslyadwye

     [Już lepak z pełna wykład jich (sc. praw) polski naśladuje]

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “1. polski”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “2. polski”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish polski. By surface analysis, pole +‎ -ski.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔl.ski/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈpɔl.ski/

• Audio 1

  (file)

• Audio 2

  (file)

• Audio 3

  (file)

• Rhymes: -ɔlski
• Syllabification: pol‧ski
• Homophone: Polski

Adjective

polski (not generally comparable, comparative bardziej polski, superlative najbardziej polski, derived adverb polsko)

1. (relational) Polish (of, or from Poland)

   Hypernym: słowiański

Declension

Declension of polski (velar)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	polski		polska	polskie	polscy	polskie
genitive	polskiego		polskiej	polskiego	polskich
dative	polskiemu, polsku1		polskiej	polskiemu, polsku1	polskim
accusative	polskiego	polski	polską	polskie	polskich	polskie
instrumental	polskim		polską	polskim	polskimi
locative	polskim		polskiej	polskim	polskich

¹Archaic.

Noun

polski m inan (abbreviation pol.)

1. Polish (language)

Declension

Declension of polski

	singular	plural
nominative	polski	polskie
genitive	polskiego	polskich
dative	polskiemu	polskim
accusative	polski	polskie
instrumental	polskim	polskimi
locative	polskim	polskich
vocative	polski	polskie

Related terms

adjectives

• angielsko-polski
• antypolski
• polskojęzyczny
• staropolski

 

adverbs

• po polsku
• polsko
• z polskiego na nasze

 

nouns

• Polak
• Polka
• Polska
• polskość
• polszczyzna
• staropolszczyzna

 

verbs

• polszczyć
• spolszczyć

 

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), polski is one of the most used words in Polish, appearing 70 times in scientific texts, 186 times in news, 159 times in essays, 29 times in fiction, and 14 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 458 times, making it the 100th most common word in a corpus of 500,000 words.

Further reading

• polski in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• polski in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “polski”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “POLSKI”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2022 January 21
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “polski”, in Słownik języka polskiego‎^[8]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “polski”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[9]
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “polski”, in Słownik języka polskiego‎^[10] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 541
• polski in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Silesian

Etymology

Inherited from Old Polish polski. By surface analysis, pole +‎ -ski.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔlski/
• Rhymes: -ɔlski
• Syllabification: pol‧ski

Adjective

polski (not comparable)

1. (relational) Polish (of, or from Poland)
2. (relational, archaic) Silesian

   Synonym: ślōnski

Declension

Declension of polski

		singular			plural
		masculine	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative		polski	polskie	polskŏ	polscy	polskie
genitive		polskigo		polskij	polskich
dative		polskimu		polskij	polskim
accusative	animate	polskigo	polskie	polskõ	polskich	polskie
	inanimate	polski
instrumental		polskim		polskōm	polskimi
locative		polskim		polskij	polskich
vocative		polski	polskie	polskŏ	polscy	polskie

Noun

polski m inan

1. Polish (language)

Further reading

• polski in dykcjonorz.eu
• polski in silling.org