pretio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Etymology 1[edit]

pretium +‎

Verb[edit]

pretiō (present infinitive pretiāre, perfect active pretiāvī, supine pretiātum); first conjugation

  1. (Late Latin) to esteem, prize, value (hold in high regard, consider valuable)
  2. (Medieval Latin) to appraise, assess, value (estimate the worth of, set a price for)
Conjugation[edit]
   Conjugation of pretiō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present pretiō pretiās pretiat pretiāmus pretiātis pretiant
imperfect pretiābam pretiābās pretiābat pretiābāmus pretiābātis pretiābant
future pretiābō pretiābis pretiābit pretiābimus pretiābitis pretiābunt
perfect pretiāvī pretiāvistī pretiāvit pretiāvimus pretiāvistis pretiāvērunt,
pretiāvēre
pluperfect pretiāveram pretiāverās pretiāverat pretiāverāmus pretiāverātis pretiāverant
future perfect pretiāverō pretiāveris pretiāverit pretiāverimus pretiāveritis pretiāverint
passive present pretior pretiāris,
pretiāre
pretiātur pretiāmur pretiāminī pretiantur
imperfect pretiābar pretiābāris,
pretiābāre
pretiābātur pretiābāmur pretiābāminī pretiābantur
future pretiābor pretiāberis,
pretiābere
pretiābitur pretiābimur pretiābiminī pretiābuntur
perfect pretiātus + present active indicative of sum
pluperfect pretiātus + imperfect active indicative of sum
future perfect pretiātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present pretiem pretiēs pretiet pretiēmus pretiētis pretient
imperfect pretiārem pretiārēs pretiāret pretiārēmus pretiārētis pretiārent
perfect pretiāverim pretiāverīs pretiāverit pretiāverīmus pretiāverītis pretiāverint
pluperfect pretiāvissem pretiāvissēs pretiāvisset pretiāvissēmus pretiāvissētis pretiāvissent
passive present pretier pretiēris,
pretiēre
pretiētur pretiēmur pretiēminī pretientur
imperfect pretiārer pretiārēris,
pretiārēre
pretiārētur pretiārēmur pretiārēminī pretiārentur
perfect pretiātus + present active subjunctive of sum
pluperfect pretiātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present pretiā pretiāte
future pretiātō pretiātō pretiātōte pretiantō
passive present pretiāre pretiāminī
future pretiātor pretiātor pretiantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives pretiāre pretiāvisse pretiātūrum esse pretiārī pretiātum esse pretiātum īrī
participles pretiāns pretiātūrus pretiātus pretiandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
pretiandī pretiandō pretiandum pretiandō pretiātum pretiātū
Derived terms[edit]
Descendants[edit]

References[edit]

  • prĕtĭo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • PRETIARE in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • (ambiguous) to buy cheaply: parvo, vili pretio or bene emere
    • (ambiguous) to restore prisoners without ransom: captivos sine pretio reddere
  • prĕtĭo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 1,236/1.
  • Niermeyer, Jan Frederik (1976) “pretiare”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, pages 844–5

Etymology 2[edit]

Regularly declined forms of pretium.

Noun[edit]

pretiō n

  1. dative/ablative singular of pretium

Serbo-Croatian[edit]

Etymology[edit]

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Adjective[edit]

prètio (Cyrillic spelling прѐтио)

  1. obese

Declension[edit]

Verb[edit]

pretio

  1. masculine singular active past participle of prétiti (to threaten)