relucir

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Galician[edit]

Etymology[edit]

Inherited from Old Galician-Portuguese reluzir (13th century, Cantigas de Santa Maria), from Latin relūcēre.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): [reluˈθiɾ], (western) [reluˈsiɾ]

Verb[edit]

relucir (first-person singular present reluzo, third-person singular present reloce, first-person singular preterite relucín, past participle relucido)

  1. to glisten, glint, sparkle

Conjugation[edit]

References[edit]

  • reluzir” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • reluz” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • relucir” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • relucir” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • relucir” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.

Spanish[edit]

Etymology[edit]

From Latin relūcēre.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): (Spain) /reluˈθiɾ/ [re.luˈθiɾ]
  • IPA(key): (Latin America) /reluˈsiɾ/ [re.luˈsiɾ]
  • Rhymes: -iɾ
  • Syllabification: re‧lu‧cir

Verb[edit]

relucir (first-person singular present reluzco, first-person singular preterite relucí, past participle relucido)

  1. to glisten
  2. (sacar a relucir) to bring up (a topic)

Conjugation[edit]

Derived terms[edit]

Related terms[edit]

Further reading[edit]