rozrządzenie
Jump to navigation
Jump to search
Polish[edit]
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
rozrządzenie n
- verbal noun of rozrządzić
- (law) disposition (of a will or testament)
Declension[edit]
Declension of rozrządzenie
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rozrządzenie | rozrządzenia |
| genitive | rozrządzenia | rozrządzeń |
| dative | rozrządzeniu | rozrządzeniom |
| accusative | rozrządzenie | rozrządzenia |
| instrumental | rozrządzeniem | rozrządzeniami |
| locative | rozrządzeniu | rozrządzeniach |
| vocative | rozrządzenie | rozrządzenia |
Further reading[edit]
- rozrządzenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozrządzenie in Polish dictionaries at PWN