ruikkia

Finnish

Etymology

ruikata +‎ -ia

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrui̯kːiɑˣ/, [ˈrui̯kːiɑ̝(ʔ)]
• Rhymes: -uikːiɑ
• Syllabification^(key): ruik‧ki‧a

Verb

ruikkia

1. to splatter or splash with small amounts of liquid

Conjugation

Inflection of ruikkia (Kotus type 61*A/sallia, kk-k gradation)
indicative mood
present tense				perfect
person		positive	negative	person	positive	negative
1st sing.		ruikin	en ruiki	1st sing.	olen ruikkinut	en ole ruikkinut
2nd sing.		ruikit	et ruiki	2nd sing.	olet ruikkinut	et ole ruikkinut
3rd sing.		ruikkii	ei ruiki	3rd sing.	on ruikkinut	ei ole ruikkinut
1st plur.		ruikimme	emme ruiki	1st plur.	olemme ruikkineet	emme ole ruikkineet
2nd plur.		ruikitte	ette ruiki	2nd plur.	olette ruikkineet	ette ole ruikkineet
3rd plur.		ruikkivat	eivät ruiki	3rd plur.	ovat ruikkineet	eivät ole ruikkineet
passive		ruikitaan	ei ruikita	passive	on ruikittu	ei ole ruikittu
past tense				pluperfect
person		positive	negative	person	positive	negative
1st sing.		ruikin	en ruikkinut	1st sing.	olin ruikkinut	en ollut ruikkinut
2nd sing.		ruikit	et ruikkinut	2nd sing.	olit ruikkinut	et ollut ruikkinut
3rd sing.		ruikki	ei ruikkinut	3rd sing.	oli ruikkinut	ei ollut ruikkinut
1st plur.		ruikimme	emme ruikkineet	1st plur.	olimme ruikkineet	emme olleet ruikkineet
2nd plur.		ruikitte	ette ruikkineet	2nd plur.	olitte ruikkineet	ette olleet ruikkineet
3rd plur.		ruikkivat	eivät ruikkineet	3rd plur.	olivat ruikkineet	eivät olleet ruikkineet
passive		ruikittiin	ei ruikittu	passive	oli ruikittu	ei ollut ruikittu
conditional mood
present				perfect
person		positive	negative	person	positive	negative
1st sing.		ruikkisin	en ruikkisi	1st sing.	olisin ruikkinut	en olisi ruikkinut
2nd sing.		ruikkisit	et ruikkisi	2nd sing.	olisit ruikkinut	et olisi ruikkinut
3rd sing.		ruikkisi	ei ruikkisi	3rd sing.	olisi ruikkinut	ei olisi ruikkinut
1st plur.		ruikkisimme	emme ruikkisi	1st plur.	olisimme ruikkineet	emme olisi ruikkineet
2nd plur.		ruikkisitte	ette ruikkisi	2nd plur.	olisitte ruikkineet	ette olisi ruikkineet
3rd plur.		ruikkisivat	eivät ruikkisi	3rd plur.	olisivat ruikkineet	eivät olisi ruikkineet
passive		ruikittaisiin	ei ruikittaisi	passive	olisi ruikittu	ei olisi ruikittu
imperative mood
present				perfect
person		positive	negative	person	positive	negative
1st sing.		—	—	1st sing.	—	—
2nd sing.		ruiki	älä ruiki	2nd sing.	—	—
3rd sing.		ruikkikoon	älköön ruikkiko	3rd sing.	olkoon ruikkinut	älköön olko ruikkinut
1st plur.		ruikkikaamme	älkäämme ruikkiko	1st plur.	—	—
2nd plur.		ruikkikaa	älkää ruikkiko	2nd plur.	—	—
3rd plur.		ruikkikoot	älkööt ruikkiko	3rd plur.	olkoot ruikkineet	älkööt olko ruikkineet
passive		ruikittakoon	älköön ruikittako	passive	olkoon ruikittu	älköön olko ruikittu
potential mood
present				perfect
person		positive	negative	person	positive	negative
1st sing.		ruikkinen	en ruikkine	1st sing.	lienen ruikkinut	en liene ruikkinut
2nd sing.		ruikkinet	et ruikkine	2nd sing.	lienet ruikkinut	et liene ruikkinut
3rd sing.		ruikkinee	ei ruikkine	3rd sing.	lienee ruikkinut	ei liene ruikkinut
1st plur.		ruikkinemme	emme ruikkine	1st plur.	lienemme ruikkineet	emme liene ruikkineet
2nd plur.		ruikkinette	ette ruikkine	2nd plur.	lienette ruikkineet	ette liene ruikkineet
3rd plur.		ruikkinevat	eivät ruikkine	3rd plur.	lienevät ruikkineet	eivät liene ruikkineet
passive		ruikittaneen	ei ruikittane	passive	lienee ruikittu	ei liene ruikittu
Nominal forms
infinitives				participles
		active	passive		active	passive
1st		ruikkia		present	ruikkiva	ruikittava
long 1st1		Possessive forms Person sing. plur. 1st ruikkiakseni ruikkiaksemme 2nd ruikkiaksesi ruikkiaksenne 3rd ruikkiakseen ruikkiaksensa		past	ruikkinut	ruikittu
2nd	inessive2	ruikkiessa	ruikittaessa	agent3	ruikkima
		Possessive forms Person sing. plur. 1st ruikkiessani ruikkiessamme 2nd ruikkiessasi ruikkiessanne 3rd ruikkiessaan ruikkiessansa		negative	ruikkimaton
	instructive	ruikkien	—	1) Used only with a possessive suffix. 2) Usually with a possessive suffix (active only). 3) Usually with a possessive suffix. Not used with intransitive verbs. Distinct from nouns with the -ma suffix and third infinitive forms. 4) Some uses of the verbal noun are called the 'fourth infinitive' by certain sources (more details).
3rd	inessive	ruikkimassa	—
	elative	ruikkimasta	—
	illative	ruikkimaan	—
	adessive	ruikkimalla	—
	abessive	ruikkimatta	—
	instructive	ruikkiman	ruikittaman
4th4	verbal noun	ruikkiminen
5th1		Possessive forms Person sing. plur. 1st ruikkimaisillani ruikkimaisillamme 2nd ruikkimaisillasi ruikkimaisillanne 3rd ruikkimaisillaan ruikkimaisillansa

Further reading

• “ruikkia”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish]‎^[1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-03