scincræft

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old English[edit]

Etymology[edit]

From sċin (spirit, deceptive appearance) +‎ -cræft

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /ˈʃin.kræft/, [ˈʃiŋ.kræft]

Noun[edit]

sċincræft n

  1. magic
    • late 10th century, Ælfric, "Saint George, Martyr"
      ...and bēo ic scyldiġ ġif ic his scȳncræft ne mæġ mid ealle ādwǣscan mid mīnum drȳcræfte.
      ...and may I be guilty if I cannot totally extiuguish his magic by my sorcery.
  2. a trick produced via magic

Declension[edit]