scoith

Irish[edit]

From Middle Irish scothaid, from scoth (“point, edge (of weapon)”), from Proto-Celtic *skutā, from Proto-Indo-European *skewt- (“to cut”).

scoith (present analytic scoitheann, future analytic scoithfidh, verbal noun scoitheadh, past participle scoite)

conjugation of scoith (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	scoithim	scoitheann tú; scoithir^†	scoitheann sé, sí	scoithimid	scoitheann sibh	scoitheann siad; scoithid^†	a scoitheann; a scoitheas	scoitear
	past	scoith mé; scoitheas	scoith tú; scoithis	scoith sé, sí	scoitheamar; scoith muid	scoith sibh; scoitheabhair	scoith siad; scoitheadar	a scoith / ar scoith*	scoitheadh
	past habitual	scoithinn	scoiteá	scoitheadh sé, sí	scoithimis; scoitheadh muid	scoitheadh sibh	scoithidís; scoitheadh siad	a scoitheadh / a scoitheadh*	scoití
future		scoithfidh mé; scoithfead	scoithfidh tú; scoithfir^†	scoithfidh sé, sí	scoithfimid; scoithfidh muid	scoithfidh sibh	scoithfidh siad; scoithfid^†	a scoithfidh; a scoithfeas	scoithfear
conditional		scoithfinn	scoithfeá	scoithfeadh sé, sí	scoithfimis; scoithfeadh muid	scoithfeadh sibh	scoithfidís; scoithfeadh siad	a scoithfeadh / a scoithfeadh*	scoithfí
subjunctive	present	go scoithe mé; go scoithead^†	go scoithe tú; go scoithir^†	go scoithe sé, sí	go scoithimid; go scoithe muid	go scoithe sibh	go scoithe siad; go scoithid^†	—	go scoitear
subjunctive	past	dá scoithinn	dá scoiteá	dá scoitheadh sé, sí	dá scoithimis; dá scoitheadh muid	dá scoitheadh sibh	dá scoithidís; dá scoitheadh siad	—	dá scoití
imperative		scoithim	scoith	scoitheadh sé, sí	scoithimis	scoithigí; scoithidh^†	scoithidís	—	scoitear
verbal noun		scoitheadh
past participle		scoite

* indirect relative
† archaic or dialect form

^ Quiggin, E. C. (1906) A Dialect of Donegal, Cambridge University Press, page 56