seductorius
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From sēductor (“seducer”) + -ius.
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /seː.dukˈtoː.ri.us/, [s̠eːd̪ʊkˈt̪oːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /se.dukˈto.ri.us/, [sed̪ukˈt̪ɔːrius]
Adjective[edit]
sēductōrius (feminine sēductōria, neuter sēductōrium); first/second-declension adjective
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | sēductōrius | sēductōria | sēductōrium | sēductōriī | sēductōriae | sēductōria | |
Genitive | sēductōriī | sēductōriae | sēductōriī | sēductōriōrum | sēductōriārum | sēductōriōrum | |
Dative | sēductōriō | sēductōriō | sēductōriīs | ||||
Accusative | sēductōrium | sēductōriam | sēductōrium | sēductōriōs | sēductōriās | sēductōria | |
Ablative | sēductōriō | sēductōriā | sēductōriō | sēductōriīs | |||
Vocative | sēductōrie | sēductōria | sēductōrium | sēductōriī | sēductōriae | sēductōria |
References[edit]
- “seductorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- seductorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.