sonarsonur
Jump to navigation
Jump to search
Icelandic[edit]
Etymology[edit]
Literally “son's son”, from sonur + sonur. Compare Norwegian Bokmål sønnesønn and Swedish sonson.
Noun[edit]
sonarsonur m (genitive singular sonarsonar, nominative plural sonarsynir)
Declension[edit]
declension of sonarsonur
m-s3 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | sonarsonur | sonarsonurinn | sonarsynir | sonarsynirnir |
accusative | sonarson | sonarsoninn | sonarsyni | sonarsynina |
dative | sonarsyni | sonarsyninum | sonarsonum | sonarsonunum |
genitive | sonarsonar | sonarsonarins | sonarsona | sonarsonanna |
Further reading[edit]
- “sonarsonur” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)