stipulatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of stipulor.

Participle[edit]

stipulātus (feminine stipulāta, neuter stipulātum); first/second-declension participle

  1. stipulated

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative stipulātus stipulāta stipulātum stipulātī stipulātae stipulāta
Genitive stipulātī stipulātae stipulātī stipulātōrum stipulātārum stipulātōrum
Dative stipulātō stipulātō stipulātīs
Accusative stipulātum stipulātam stipulātum stipulātōs stipulātās stipulāta
Ablative stipulātō stipulātā stipulātō stipulātīs
Vocative stipulāte stipulāta stipulātum stipulātī stipulātae stipulāta

References[edit]

  • stipulatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • stipulatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.