succubiturus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Future active participle of succumbō.
Participle[edit]
succubitūrus (feminine succubitūra, neuter succubitūrum); first/second-declension participle
- about to succumb
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | succubitūrus | succubitūra | succubitūrum | succubitūrī | succubitūrae | succubitūra | |
Genitive | succubitūrī | succubitūrae | succubitūrī | succubitūrōrum | succubitūrārum | succubitūrōrum | |
Dative | succubitūrō | succubitūrō | succubitūrīs | ||||
Accusative | succubitūrum | succubitūram | succubitūrum | succubitūrōs | succubitūrās | succubitūra | |
Ablative | succubitūrō | succubitūrā | succubitūrō | succubitūrīs | |||
Vocative | succubitūre | succubitūra | succubitūrum | succubitūrī | succubitūrae | succubitūra |