suspectio
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /susˈpek.ti.oː/, [s̠ʊs̠ˈpɛkt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /susˈpek.t͡si.o/, [susˈpɛkt̪͡s̪io]
Noun[edit]
suspectiō f (genitive suspectiōnis); third declension
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | suspectiō | suspectiōnēs |
Genitive | suspectiōnis | suspectiōnum |
Dative | suspectiōnī | suspectiōnibus |
Accusative | suspectiōnem | suspectiōnēs |
Ablative | suspectiōne | suspectiōnibus |
Vocative | suspectiō | suspectiōnēs |
Descendants[edit]
- Franco-Provençal: sôpeçon
- Old French: sospeçon
- French: soupçon
- Portuguese: suspeição
- → English: suspection, suspicion
References[edit]
- “suspectio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- suspectio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.